Τα 75α γενέθλιά του γιορτάζει σήμερα ο Ανδρέας Στυλιανού, ένας ποδοσφαιριστής που συνέδεσε το όνομα του με την ένδοξη ιστορία του ΑΠΟΕΛ.
Ο «δάσκαλος» του κυπριακού ποδοσφαίρου βραβεύτηκε στο πλαίσιο των εορτασμών των 90χρονων του Σωματείου μας ως ένας εκ των κορυφαίων ποδοσφαιριστών που φόρεσαν και τίμησαν τη φανέλα του ΑΠΟΕΛ.
Ο Ανδρέας Στυλιανού κουβαλά μεγάλη καριέρα και αποτελεί σημείο αναφοράς από όλους τους ΑΠΟΕΛίστες. Παλιοί και νέοι, όσοι πρόλαβαν να χαρούν το πλούσιο ταλέντο του ή τον γνώρισαν μέσα από το βιβλίο της ιστορίας, μιλούν με τα καλύτερα λόγια για τον εμβληματικό αρχηγό.
Ο Στυλιανού γεννήθηκε στην Πάφο το 1942 και από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με τον αθλητισμό. Τα πρώτα ποδοσφαιρικά του βήματα τα έκανε στον ΑΠΟΠ και ακολούθως μετέβη στην μητέρα πατρίδα για να φοιτήσει στη γυμναστική Ακαδημία. Η επιθυμία του «δάσκαλου» να συνεχίσει ενεργά με τον αθλητισμό εκπληρώθηκε εις διπλού. Αποκτήθηκε από τον Πανιώνιο και ταυτόχρονα αποτελούσε αθλητή στίβου του Παναθηναϊκού. Μια και ο λόγος για τον στίβο να αναφέρουμε ότι ο Στυλιανού ήταν πρωταθλητής στο άλμα εις ύψος και μήκος διατηρούσε για πολλά χρόνια το παγκύπριο ρεκόρ στο μήκος.
Ο Ανδρέας ολοκλήρωσε τις σπουδές του και πήρε την απόφαση να επιστρέψει στην Κύπρο για να συνεχίσει το όνειρο του. Μόλις έγινε γνωστή η επιθυμία του, εκπρόσωποι διαφόρων ομάδων του Νησιού τον επισκέφτηκαν στην Αθήνα προκειμένου να αποσπάσουν το πολυπόθητο «ναι» και να τον κάνουν δικό τους. Ανόρθωση, Πεζοπορικός, Απόλλωνας και από τον ΑΠΟΕΛ ο Βάσος Παναγιώτου ταξίδεψαν στην πρωτεύουσα της Ελλάδας για να τον πείσουν.
Η Ανόρθωση επέμενε πάρα πολύ και πρότεινε στον Ανδρέα να μεταβεί στην Αμμόχωστο για προπονήσεις και ακολούθως να αποφασίσει. Όπερ και εγένετο. Ο Στυλιανού πήγε, είδε και έφυγε μετά από τρεις ημέρες. Τα αισθήματα του για τον ΑΠΟΕΛ δεν του επέτρεψαν να αγωνιστεί σε οποιαδήποτε άλλη ομάδα και το 1963 πραγματοποίησε ένα από τα μεγάλα του όνειρα, να ντυθεί στα γαλαζοκίτρινα.
Η πάροδος του χρόνου δικαίωσε τον «δάσκαλο» για την απόφαση του. Η ηγετική του φυσιογνωμία, τα επιτεύγματα του και η κληρονομιά που άφησε στον ΑΠΟΕΛ, τον κατατάσσουν μέχρι σήμερα στην ελίτ των κορυφαίων ποδοσφαιριστών που γέννησε αυτός ο τόπος.
Ο κόσμος αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή τον Στυλιανού. Δημιουργήθηκε μια έντονη σχέση αγάπης που δυνάμωνε συνεχώς και εξελίχθηκε σε λατρεία. Η φλόγα αυτή δεν έσβησε ποτέ, αφού μέχρι σήμερα, νέοι και παλιοί αναγνωρίζουν και δείχνουν την αγάπη τους προς τον εμβληματικό αρχηγό.
Ο Ανδρέας πρόσφερε τα πάντα για το μεγαλείο του ΑΠΟΕΛ και το όνομα του φιγουράρει σε αρκετές χρυσές σελίδες της πλούσιας και τρισένδοξης ιστορίας του Συλλόγου. Οι μεγάλες στιγμές της καριέρας του είναι πάρα πολλές, αν όμως, απομονώσουμε την κορυφαία είναι η περήφανη πορεία του ΑΠΟΕΛ στο Ελληνικό πρωτάθλημα, στην οποία αγωνιζόταν με το ανώτατο αξίωμα ενός ποδοσφαιριστή, το περιβραχιόνιο του αρχηγού.
Η μοίρα του έπαιξε άσχημο παιχνίδι και δεν του επέτρεψε να κλείσει τη μεγάλη καριέρα του όπως ήλπιζε ο ίδιος, ο κόσμος του ΑΠΟΕΛ και γενικότερα όλο το φίλαθλο κοινό.
Την περίοδο 1976/77 ο «δάσκαλος» αποχώρησε με σοβαρό τραυματισμό στο ντέρμπι απέναντι στην Ομόνοια, εξέλιξη που έβαλε τέλος στην καριέρα του. Επέστρεψε την επόμενη χρονιά στην αγωνιστική δράση, αγωνίστηκε σε έξι παιχνίδια και αποφάσισε στα 34α χρόνια του να αποχωρήσει με ψηλά το κεφάλι.
Ο Στυλιανού τίμησε τη γαλαζοκίτρινη φανέλα από το 1963 μέχρι το 1978, ενώ διετέλεσε για μια περίπου δεκαετία αρχηγός της ομάδας μας. Αγωνιζόταν στην κορυφή της επίθεσης και σε 314 συμμετοχές σημείωσε 148 τέρματα. Πανηγύρισε 8 τίτλους. 2 Πρωταθλήματα, 5 Κύπελλα και 1 Ασπίδα, αναδείχθηκε δυο φορές ποδοσφαιριστής της χρονιάς και τρεις φορές πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος.
Ακολουθούν δηλώσεις του Ανδρέα Στυλιανού